سیستم پایگاه داده یک برنامه نرم افزاری است که با سایر برنامه ها، کاربران نهایی و خود پایگاه داده به منظور جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها از جمله تعریف داده ها، ایجاد، پرس و جو، به روز رسانی و مدیریت پایگاه های داده ارتباط برقرار می کند. این یک فرآیند بسیار سیستماتیک برای مدیریت و بازیابی داده ها در صورت نیاز است. ویژگی های اصلی عبارتند از (الف) ظرفیت برای مدیریت مقادیر زیاد داده، (ب) ذخیره سازی عالی با امکانات پشتیبان، (ج) زبان رابط کاربری آسان (SQL)، (د) مدیریت امنیتی عالی و (ه) ارائه همزمان ، پشتیبانی چند کاربره
انواع مختلفی از سیستم های پایگاه داده در بازار وجود دارد و قیمت و عملکرد بستگی به نوع ویژگی هایی دارد که از آن انتظار دارید. توانایی سیستم پایگاه داده برای تمایز بین انواع مختلف داده ها در سیستم های فایل و سرورهای متعدد، میزان داده ای که می تواند ذخیره و بازیابی شود و سایر بهینه سازی های خاص فروشنده همه را می توان در طول فرآیند انتخاب تصمیم گرفت.
سیستم مدیریت پایگاه داده رابطه‌ای، یکی از رایج‌ترین مدل‌های موجود، مبتنی بر مدل رابطه‌ای است که توسط Edgar F. Codd، از آزمایشگاه تحقیقاتی San Jose IBM اختراع شده است.
هر دو MySQL و MongoDB دو بازیگر اصلی در پایگاه داده های رابطه ای در بازار هستند و تقاضا برای زمان سریعتر برای بازاریابی و بهره وری بهتر توسعه دهندگان باید منجر به انتخاب یکی از این دو شود.
MySQL
MySQL یک سیستم مدیریت پایگاه داده رابطه‌ای منبع باز است که توسط اوراکل توسعه، توزیع و مدیریت می‌شود. شما می توانید طرح پایگاه داده خود را مطابق با نیاز خود از پیش تعریف کنید و قوانینی را ایجاد کنید که روابط بین فیلدهای جداول شما را تعریف کند. این داده ها را در قالب های جدول (مجموعه ای از ورودی های داده مرتبط) ذخیره می کند و از SQL یا زبان پرس و جو ساخت یافته برای دسترسی به پایگاه داده استفاده می کند. SQL ابتدا در دهه 1970 ایجاد شد، بنابراین در ابتدا برای مدیریت پایگاه داده ایجاد نشد. SQL یک ANSI یا موسسه استاندارد ملی آمریکا است، اما چندین نسخه از آن وجود دارد.
MongoDB
MongoDB همچنین یک پایگاه داده غیر رابطه ای منبع باز است که توسط MongoDB، Inc توسعه یافته است. داده ها به عنوان اسناد در قالب باینری به نام BSON یا Binary JSON ذخیره می شوند. اطلاعاتی که می توانند با هم گروه بندی شوند برای بازیابی آسان و سریع در کنار هم ذخیره می شوند. استفاده از طرحواره های پویا یکی از مزایای اصلی MongoDB است و این امر نیاز به تعریف از پیش ساختارها را از بین می برد. MongoDB امکان نمایش روابط سلسله مراتبی و امکان تغییر ساختار رکوردها را با افزودن/حذف فیلدها فراهم می کند.
شرکت هایی که از MySQL استفاده می کنند – نتفلیکس، یوتیوب، پینترست، توییتر، اسپاتیفای، نیروی دریایی ایالات متحده، ناسا، والمارت و پی پال.
شرکت هایی که از MongoDB استفاده می کنند – T-Mobile، Sony، SurveyMonkey، Foursquare، Klout، Citrix، Twitter، Zendesk، Hootsuite، MuleSoft و InVision.
مقایسه این دو در سناریوهای مختلف
ساختار پایگاه داده
MySQL
داده ها در جداول ذخیره می شوند و از SQL برای دسترسی به داده ها استفاده می کنند. از طرحواره های دقیق برای تعریف ساختار پایگاه داده استفاده می کند. تمام سطرهای داخل جدول دارای ساختار یکسانی هستند که در آن مقادیر در یک نوع داده خاص نمایش داده می شوند.
MongoDB
طرحواره ها پویا هستند، در حالی که داده ها در اسناد JSON مانند بدون ساختار خاصی ذخیره می شوند. شما می توانید اسناد خود را بدون نیاز به تعریف ساختار ایجاد کنید، اما داده های مرتبط با هم ذخیره می شوند و این به سرعت پرس و جو کمک می کند.
نیاز به شاخص ها
هر دو سیستم پایگاه داده دارای پیش بینی هایی برای فهرست هستند
MySQL
موتور پایگاه داده باید کل جدول را اسکن کند تا ردیف های مربوطه را پیدا کند.
MongoDB
بدون کمک نمایه سازی، هر سند باید به طور دقیق اسکن شود تا ببیند کدام یک با عبارت پرس و جو مطابقت دارد. و این می تواند پر زحمت و زمان بر باشد.
تفاوت در عبارت Query
فرآیند انتخاب، درج و به روز رسانی رکوردها متفاوت است.
زیر را رعایت کنید:
هنگام انتخاب رکوردها از جدول مشتری:
MySQL : انتخاب * از مشتری
MongoDB : db.customer.find()
هنگام درج رکوردها در جدول مشتری:
MySQL : درج در مشتری (cust_id، شاخه، وضعیت) VALUES (‘appl01’، ‘main’، ‘A’)
MongoDB : db.customer.insert({ cust_id: ‘appl01’، شاخه: ‘main’، وضعیت: ‘A’ })
فرآیند به روز رسانی سوابق در جدول مشتری:
MySQL : به روز رسانی شاخه مجموعه مشتری = ‘اصلی’ WHERE Custage > 2
MongoDB : db.customer.update( { custage: { $gt: 2 } }, { $set: { branch: ‘main’ } }, { multi: true } ).
سطح ریسک:
MySQL آسیب پذیرتر است زیرا می تواند در معرض حملات تزریق SQL قرار گیرد.
MongoDB زبانی برای تجزیه ندارد و از پرس و جوی شی استفاده می کند، بنابراین سطح ریسک به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
استقرار پایگاه های داده: کجا و چگونه؟
MySQL
MySQL که به زبان های C و C++ نوشته شده است دارای فایل های باینری برای Microsoft Windows، Linux، AIX، OS X، NetBSD، BSDi، HP-UX، FreeBSD و IRIX است.
MongoDB
نوشته شده در جاوا اسکریپت، C و C++، MongoDB دارای باینری برای پلتفرم های زیر است – Linux، OS X، Solaris و Windows.
علاوه بر این، روش‌هایی وجود دارد که از طریق آنها می‌توانید داده‌های MySQL، MongoDB و دیگران را در یک پلتفرم مدیریت داده واحد تجمیع کنید.
سطح پشتیبانی ارائه شده است
MySQL پشتیبانی مادام العمر Oracle را بر اساس سه برنامه – Premier، Extended و Sustain ارائه می دهد. Premier توسط نسخه های 1 تا 5 ساله انتخاب شده است، Extended برای نسخه های 6 تا 8 ساله و Sustain برای افرادی با نسخه های 9+ سال مناسب است. پشتیبانی 24/7، انعطاف پذیری برای ارتقا به نسخه های دیگر، به روز رسانی، رفع مشکلات امنیتی و غیره وجود دارد.
MongoDB
MongoDB پشتیبانی درجه سازمانی را با اصلاحات امنیتی، ارتقای مداوم، پشتیبانی نامحدود 24 ساعته، چرخه عمر طولانی با افزونه‌ها، انعطاف‌پذیری برای ارتقا در هر زمان که به آن نیاز داشتید و غیره ارائه می‌کند.
نتیجه
بنابراین کدام پایگاه داده مناسب برای کسب و کار شما است؟
اکنون سوال 100 میلیارد دلاری مطرح می شود. آیا باید سراغ MySQL یا MongoDB بروید؟ اگر به تراکنش‌های چند ردیفی نیاز دارید، می‌توانید MySQL را انتخاب کنید زیرا با پایگاه‌های داده رابطه‌ای بهتر کار می‌کنند. مثلا سیستم حسابداری. MongoDB در اینجا به طور مطلوب کار نمی کند زیرا آنها نمی توانند سیستم های قدیمی را جایگزین کنند.
تعدادی موقعیت وجود دارد که MongoDB واقعا مناسب است. آنها شامل تجزیه و تحلیل بلادرنگ، اینترنت اشیا، مدیریت محتوا، موبایل، و چندین نوع جدید از برنامه های کاربردی و غیره هستند. همچنین می توانید زمانی که پایگاه داده بدون تعریف طرحواره واضحی دارید یا نمی توانید طرحی را برای پایگاه داده تعریف کنید، MongoDB را انتخاب کنید. با استفاده از این سیستم پایگاه داده به راحتی می توانید داده های بدون ساختار را ذخیره کنید، بنابراین به راحتی می توان آنها را بازیابی و به روز کرد.
همچنین اگر مدیر پایگاه داده ندارید، اگر مجبور هستید در محیطی کار کنید که نمی توانید اتصال قابل اعتمادی به سرورهای دیگر داشته باشید، می توانید به MongoDB بروید. همچنین زمانی که بار نوشتن زیاد است، انتخاب ایده آلی است. از آنجایی که برای داشتن نرخ درج بالا طراحی شده است، دیگر نگرانی در مورد ایمنی تراکنش وجود ندارد.